ظواهر الفاظمعانی به دست آمده از ظهور الفاظ، ظاهر الفاظ نامیده می‌شود که وضع لفظ، قرینه خاص یا قرینه عام، تبادر و اجرای اصول لفظی مرادی از راه‌های تشخیص ظاهر لفظ می‌باشد. ۱ - معنای ظاهر الفاظهر گاه لفظی سبب ظن در نوع عقلا به معنایی شود، آن معنا را " معنای ظاهر" آن لفظ می‌گویند؛ بنابراین، ظواهر الفاظ یعنی معناهایی که الفاظ در آنها ظهور دارد. ۲ - راه‌های تشخیص ظاهر لفظاصول زیر راه‌هایی است که برای تشخیص ظاهر لفظ بیان شده است: ۱- وضع لفظ ۲- قرینه خاص یا قرینه عام ۳- تبادر ۴-اجرای اصول لفظی مرادی. ۲.۱ - وضع لفظهرگاه انسان دریابد که یک لفظ برای معنایی وضع شده است، این علم به وضع، سبب ظهور لفظ در آن معنا می‌گردد. ۲.۲ - قرینه خاص یا عاماگر قرینه عام یا خاص بر اراده یک معنا از لفظی آورده شود این قرینه سبب ظهور لفظ در آن معنا می‌گردد. البته آوردن قرینه در جایی لازم است که یا لفظ در غیر معنایی که برای آن وضع شده است، استعمال گردد و یا لفظ برای بیشتر از یک معنا و جداگانه وضع شده باشد. ۲.۳ - تبادرصحت حمل و عدم صحت سلب و اطراد نشان از ظاهر لفظ در آن معنا دارد. ۲.۴ - اجرای اصول لفظی مرادیمانند:اصالة عدم الاشتراک، اصالة الحقیقة، اصالة الظهور. با رجوع به این اصول نیز می‌توان به ظهور لفظ در مرحله ظهور تصدیقی و تشخیص مراد پی برد. ۳ - منشأ حجیت ظواهر الفاظدر منشأ حجیت ظواهر الفاظ اختلاف است، ولی دیدگاه مشهور این است که حجیت ظواهر الفاظ از باب بنای عقلا است. ۴ - پانویس۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۵۵۶، برگرفته از «ظاهر الفاظ». |